Miód gryczany Jest typowym ciemnym miodem letnim, patoka ma barwę ciemno herbacianą do brunatnej. Miód gryczany po skrystalizowaniu przyjmuje barwę brązową. Przy dostępie światła w trakcie przechowywania miód staje się ciemnobrunatny, prawie czarny. Krystalizuje powoli, przyjmując postać gruboziarnistą, niejednolitą. Wg normy dopuszczona jest na powierzchni cienka warstwa płynna. Miody o dużej lepkości jak np. gryczany tworząc mniej zarodków krystalicznych, krystalizują wolniej i dają większe kryształki z tendencją do ich opadania na dno i rozwarstwiania się. W temperaturze niżej 10-15C miód gryczany krystalizuje w miarę równomiernie. Ma bardzo intensywny zapach kwiatów gryki. Smak charakterystyczny: ostry, słodki i lekko „drapiący”. Pod względem smaku i aromatu jest bardzo specyficzny i dlatego wyczuwalny jest w miodach nawet z niewielką domieszką nektaru gryki. W składzie chemicznym miodu gryczanego, stwierdza się dużą ilość fruktozy. Znaczne ilości magnezu, żelaza i innych biopierwiastków, co jest charakterystyczne dla ciemnych miodów. Stwierdza się także stosunkowo dużą ilość witaminy C oraz witamin B. Natomiast, mimo znacznej zawartości rutyny w zielu gryki (do 2%), w pozyskanym miodzie praktycznie nie stwierdza się jej. W procesie dojrzewania miodu związek ten ulega rozkładowi. Miód gryczany odznacza się znaczną kwasowością, stwierdza się wyjątkowo dużą ilość białka. Jako miód letni bogaty jest w liczne enzymy Badania przeprowadzone w Instytucie Pszczelnictwa w Puławach wskazują, że nawet po roku przechowywania tego produktu w temp. pokojowej, aktywność diastazy kształtuje się znacznie powyżej normy. Miód gryczany odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną – wartości inhibinowe 4 i 5