Miód nektarowo-spadziowy w potoce ma kolor ciemno bursztynowy. Skrystalizowany rozjaśnia barwę. Miód nektarowo-spadziowy to miód o bardzo dobrym smaku i zapachu, łączący walory smakowe jak i zdrowotne miodu nektarowego ze spadziowym. Wartością miód spadziowy przewyższającą tradycyjne miody nektarowe jest bogata zawartością związków mineralnych, jest polecany przez licznych lekarzy jako środek pomocny przy większości dolegliwości dróg oddechowych. Co szczególnie ciekawe miód spadziowy stosuje się także przy chorobach skóry. Można stosować go przy zaburzeniach przewodu pokarmowego oraz problemach z nerkami i układem moczowym. Pomaga także przy odtruwaniu wątroby

Miód

nektarowo-spadziowy

Miód gryczany Jest typowym ciemnym miodem letnim, patoka ma barwę ciemno herbacianą do brunatnej. Miód gryczany po skrystalizowaniu przyjmuje barwę brązową. Przy dostępie światła w trakcie przechowywania miód staje się ciemnobrunatny, prawie czarny. Krystalizuje powoli, przyjmując postać gruboziarnistą, niejednolitą. Wg normy dopuszczona jest na powierzchni cienka warstwa płynna. Miody o dużej lepkości jak np. gryczany tworząc mniej zarodków krystalicznych, krystalizują wolniej i dają większe kryształki z tendencją do ich opadania na dno i rozwarstwiania się. W temperaturze niżej 10-15C miód gryczany krystalizuje w miarę równomiernie. Ma bardzo intensywny zapach kwiatów gryki. Smak charakterystyczny: ostry, słodki i lekko „drapiący”. Pod względem smaku i aromatu jest bardzo specyficzny i dlatego wyczuwalny jest w miodach nawet z niewielką domieszką nektaru gryki. W składzie chemicznym miodu gryczanego, stwierdza się dużą ilość fruktozy. Znaczne ilości magnezu, żelaza i innych biopierwiastków, co jest charakterystyczne dla ciemnych miodów. Stwierdza się także stosunkowo dużą ilość witaminy C oraz witamin B. Natomiast, mimo znacznej zawartości rutyny w zielu gryki (do 2%), w pozyskanym miodzie praktycznie nie stwierdza się jej. W procesie dojrzewania miodu związek ten ulega rozkładowi. Miód gryczany odznacza się znaczną kwasowością, stwierdza się wyjątkowo dużą ilość białka. Jako miód letni bogaty jest w liczne enzymy Badania przeprowadzone w Instytucie Pszczelnictwa w Puławach wskazują, że nawet po roku przechowywania tego produktu w temp. pokojowej, aktywność diastazy kształtuje się znacznie powyżej normy. Miód gryczany odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną – wartości inhibinowe 4 i 5

Miód

gryczany

Miód Wrzosowy Zawiera bardzo dużą ilość hormonów wzrostu, neurohormonów i aż czterdzieści siedem biopierwiastków, które są w łatwy sposób przyswajalny dla organizmu człowieka. Jednak nie sądźmy, iż miód nie posiada jakichkolwiek witamin. Miód wrzosowy jest obfity w witaminę B co jest co jest jego wielkim atutem wśród innych rodzajów miodów. Już od wielu lat znane uzdrawiające moce miodu wrzosowego. Posiada on właściwości antyseptyczne, jak również idealnie sprawdza się, jako lek w chorobach oczu, serca i układu pokarmowego. Należy tu również wspomnieć o cudownych skutkach, jakie posiada miód wrzosowy, przy leczeniu przeziębień oraz chorób grypopodobnych. Inhibina, która jest składnikiem miodu-jest substancją hamującą rozprzestrzenianie się bakterii i wirusów w organizmie człowieka. W stanie płynnym jego kolor jest ciemnobrunatny. Galareta robi się w nim stosunkowo szybko. Po ewentualnym skrystalizowaniu robi się pomarańczowy rzadziej ciemnobrunatny. Ma on wtedy konsystencje drobnoziarnistą. W smaku jest lekko gorzki. Wyczuwa się też nutę ostrości. Dość mocno wyczuwalny jest zapach wrzosu co powoduje, że jest on tak aromatyczny. Jednak mimo tak wyrazistych cech nie brakuje jego wielbicieli. Ludzie poszukują go ze względu na swój wyjątkowy i niepowtarzalny smak, jednak zapominają przy tym o jego wielu walorach leczniczych, takich jak leczenie stanów zapalnych dróg moczowych oraz prostaty, stanów zapalnych jelit oraz w leczeniu tak wrażliwych spraw jak biegunka. Miód wrzosowy, może być świetnie się sprawdza, jako dodatek do potraw. Sosy słodko-kwaśne, mięsa w zalewie miodowej czy nawet jogurt, urozmaicone dodatkiem miodu- mają niepowtarzalny i oryginalny smak..

Miód

wrzosowy

Miód klonowy Ten wyjątkowy i ciężki do pozyskania miód, jest jednym z pierwszych miodów pozyskiwanych w mojej pasiece. Klony rozpoczynają kwitnienie w połowie kwietnia, gdy pogoda nie zawsze pozwala pszczołom na swobodną pracę w polu. Charakteryzuję się on ciemnym kolorem( łamiąc stereotypy, że miody wczesne są jasne a im później pozyskiwane ciemniejsze). W smaku przypomina nieco syrop klonowy. Ze względu na zawartość białka, kwasów tłuszczowych, witamin B1,B2,C oraz potasu i żelaza ma moc prawdziwego leku. Działa krwiotwórczo, a zarazem oczyszcza krew. Z uwagi na duża zawartość fruktozy polecany dzieciom.

Miód

klonowy

Miód lipowy Ma kolor brunatny a po skrystalizowaniu od biało żółtego do złocisto żółtego. Smak miodu lipowego rozchodzi się od lekko ostrej słodyczy po subtelną pieszczącą podniebienie gorycz. Zapachem przywodzi na myśl kwitnącą lipę. Jak każdy miód tak i miód lipowy jest wykorzystywany jako lekarstwo. Miód lipowy znajduje zastosowanie przy leczeniu objawów przeziębienia i grypy pospolitej. Ma działanie przeciwgorączkowe i przeciwkaszlowe szczególnie gdy przyjmujemy miód rozpuszczony w ciepłym naparze z soków owoców leśnych, malin lub soku z cytryny. Dodatkowo cukry proste zawarte w miodzie wzmocnią.

Miód

lipowy

Miód wielokwiatowy Każdy miód wielokwiatowy jest inny, niepowtarzalny i swego rodzaju małą słodką niespodzianką. Smak, zapach i barwa miodu wielokwiatowego zależna jest od roślin, z których pszczoły zebrały nektar. Miód ma działanie antybakteryjne i wspomaga leczenie chorób (posiada właściwości lecznicze roślin, z których pochodzi). Miód składa się z cukrów prostych, które są łatwo przyswajalne, pobudzających organizm, poprawiających nastrój i koncentrację. Stosunek zawartości glukozy do fruktozy wpływa na szybkości krystalizacji miodu, która jest procesem naturalnym.

Miód

wielokwiatowy

Miód nawłociowy Zwany był nektarem życia. Miód nawłociowy nie bez powodu( oprócz właściwości typowych dla apetycznego produktu pszczelego), wykazuje jeszcze inne, wybitnie lecznicze. Powstaje z nektaru smukłego zioła, potocznie określanego złotą rózgą, złotą dziewicą lub mimozą. Nawłoć pospolita to roślina bardzo interesująca dla pszczelarzy i zielarzy. Wysokie, chwiejące się na wietrze łany złocistych kwiatów nawłoci kwitną przez całe lato aż do późnej jesieni – praktycznie do pierwszych przymrozków. Z tego powodu nawłoć jest jedną z cenniejszych roślin miododajnych, dzięki której pszczoły mogą przetrwać zimę. Miód nawłociowy jest zdecydowanie trudniej dostępny niżeli inne rodzaje miodów, między innymi dlatego, że pszczelarze pozostawiają pewną jego część jako pokarm dla pszczół na okres zimowy. Dobry miód nawłociowy ma kolor od żółtego po piękny jasnobursztynowy. W smaku jest słodki, ale wyczuwa się charakterystyczną, subtelną kwaśnawo-gorzkawą nutę. Pachnie bardzo przyjemnie (trzeba tylko pamiętać o zamykaniu słoika, bo miód szybko “łapie” obce zapachy). Właściwości zdrowotne miodu nawłociowego wynikają wprost z cech surowca dostarczającego nektaru: nawłoć pomaga w zwalczaniu zakażeń i stanów zapalnych w drogach moczowych, kamicy nerkowej i w przypadku skąpomoczu. Stosuje się ją też w leczeniu ran i owrzodzeń. Podobnie działa miód nawłociowy. Dzięki swoim właściwościom antyspetycznym, żółciopędnym i wzmacniającym organizm, polecany jest w leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych, dróg żółciowych, stawów, nerek i prostaty. Dzięki sporej zawartości glukozy pozytywnie wpływa na kondycję mięśnia sercowego.

Miód

nawłociowy

Miód rzepakowy W stanie płynnym (patoka) jest prawie bezbarwny lub lekko słomkowy. Miód rzepakowy po skrystalizowaniu przyjmuje barwę białą lub szarokremową. Ze względu na przewagę cukru prostego glukozy nad fruktozą, a także niską zawartość wody ulega szybkiej krystalizacji. Miód rzepakowy w niskiej temperaturze (2-5C) twardnieje w bardzo trudną do rozsmarowania masę; ale w temperaturach wyższych (14-18C) krupiec (miód skrystalizowany) jest smalcowaty i łatwy do rozsmarowania. Zapach, zarówno miodu płynnego jak i skrystalizowanego, jest słaby, zbliżony do zapachu kwiatów rzepaku. Smak tego miodu jest bardzo łagodny, nieco mdły i lekko gorzkawy. Miód rzepakowy ( podobnie jak nektar) zawiera prawie wyłącznie cukry proste z przewagą glukozy. Charakteryzuje się szczególnie niską zawartością związków mineralnych, lecz o znacznej przyswajalności przez organizm. Należy do nich między innymi żelazo i bor, tj. pierwiastek niezbędny do budowy tkanki kostnej oraz właściwego funkcjonowania śledziony i tarczycy. Badania w OP w Puławach wykazały, że wartości inhibinowe miodów rzepakowych mieszczą się w zakresie 0-3.

Miód

rzepakowy

Miód akacjowy Robinię akacjową, zwaną potocznie akacją, jako roślinę zdobną z Ameryki Północnej do Europy sprowadził w 1601 roku francuski ogrodnik Jean Robin. Sadzona była przede wszystkim w parkach. Dziś „akację” spotyka się w całej Europie. W województwie Dolnośląskim w największym zagęszczeniu występuje na obszarze Wzgórz dalkowskich. Jest to pasmo zajmujący powierzchnię około 1200 km2 rozciągających się od Nowogrodu Bobrzańskiego do Chobieni. Miód akacjowy charakteryzuje się bardzo jasną barwą, w postaci płynnej jest prawie przezroczysty z wyczuwalnym zapachem kwiatów akacji, w smaku łagodny, bardzo słodki. Krystalizuje bardzo wolno przechowywany w temp. Około 20C pozostaje w postaci płynnej przez kilka miesięcy. Wspomaga leczenie cukrzycy, poprawia trawienie oraz polecany jest przy schorzeniach układu pokarmowego, a także dla alergików wrażliwych na pyłki roślinne.

Miód

akacjowy